ΕΝ Τῼ ΜΗΝΙ ΑΘΥΡ [1917]

Με δυσκολία διαβάζω   στην πέτρα την αρχαία. «Κύ[ρι]ε Ιησού Χριστέ».   Ένα «Ψυ[χ]ήν» διακρίνω. «Εν τω μη[νί] Aθύρ»        «Ο Λεύκιο[ς] ε[κοιμ]ήθη». Στη μνεία της ηλικίας   «Εβί[ωσ]εν ετών», το Κάππα Ζήτα δείχνει   που νέος εκοιμήθη. Μες στα φθαρμένα βλέπω   «Aυτό[ν]… Aλεξανδρέα». Μετά έχει τρεις γραμμές   πολύ ακρωτηριασμένες· μα κάτι λέξεις βγάζω —   σαν «δ[ά]κρυα ημών», «οδύνην», κατόπιν πάλι «δάκρυα»,   και «[ημ]ίν τοις [φ]ίλοις πένθος». Με φαίνεται που ο Λεύκιος   μεγάλως θ’ αγαπήθη. Εν τω μηνί Aθύρ   ο Λεύκιος εκοιμήθη.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)