ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ [1894, 1897]

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.Και μες των άθλιων γηρατειών την καταφρόνια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα·
και πως την εμπιστεύονταν πάντα — τι τρέλλα! —
την ψεύτρα που έλεγε· «Aύριο. Έχεις πολύν καιρό.»

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

…. Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

4 comments on “ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ [1894, 1897]”

Ο/Η Ιωαννης Γκοκας λέει:

8 Ιανουαρίου, 2014 στο 19:20

Το ποίημα εχει πολύ πλούσια ομοιοκαταληξία . Στις στροφές του ο γέροντας σκέφτεται πόσο γρήγορα πέρασε ο χρόνος μέσα από τα χέρια του. Σκέφτεται οτι κανεις δεν τον υπολογίζει και έχει μείνει μονος του γι’αυτό το λόγο ο Καβάφης τον παρουσιάζει να κάθεται μόνος του στην γωνιά του καφενίου και ακόμη αντί για σεβασμό συναντά την περιφρόνηση και την μοναξιά

Απάντηση

Ο/Η Ηρώ Βερροιοπούλου λέει:

8 Ιανουαρίου, 2014 στο 23:21

Σε αυτό το ποίημα του Καβάφη βλέπουμε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που αναπολεί τα νεανικά του χρόνια και μετανιώνει για πράγματα που δεν έκανε. Ο γέροντας σκέφτεται ότι στηριζόταν πολύ στην λογική και οι πράξεις του ήταν μετρημένες και σοβαρές με αποτέλεσμα να μείνει στα γεράματά του μόνος.Τώρα όμως που γέρασε λυπάται που δεν έκανε αυτά που ήθελε η ψυχή του και επιθυμούσε πιο πολύ. Βλέπουμε δηλαδή ότι τη ζωή αξίζει τελικά ο νέος να την χαίρεται, να ακολουθεί τις επιθυμίες του έτσι ώστε να μην φτάσει στη θέση του γέρου που είναι απογοητευμένος με τις χαμένες ευκαιρίες του.

Απάντηση

Ο/Η Θόδωρος Μάζης λέει:

28 Φεβρουαρίου, 2014 στο 23:14

Ο ποιητής μας παρουσιάζει έναν γέροντα που κάθεται μόνος του στο καφενείο και σκέφτεται με απόγνωση τα χρόνια που πέρασαν και το ασυγχώρητο λάθος του να αφήσει τη νεότητά του να χαθεί χωρίς να τη ζήσει στο έπακρο. Ο ηλικιωμένος ήρωας του ποιήματος βιώνει τα γηρατειά και μετανιώνει για όλες τις «ορμές» που συγκράτησε και όλες τις ευκαιρίες που άφησε ανεκμετάλλευτες νομίζοντας ότι είχε άφθονο χρόνο μπροστά του. Τώρα είναι μόνος του κι απελπισμένος, καθώς ο χρόνος της νεότητάς του πέρασε τόσο γρήγορα που μοιάζει σα να ήταν χθες που ήταν ακόμη νέος.

Απάντηση

Ο/Η ΝΙΚΟΣ ΓΑΒΟΥΝΕΛΗΣ λέει:

18 Μαρτίου, 2014 στο 10:10

Το ποίημα Ένας Γέρος του Κ.Π.Καβάφη είναι ένα από τα αγαπημένα μου λόγω της παραστατικότητας που παρουσιάζει. Στο ποίημα περιγράφεται ένας γέροντας σε ένα καφενείο, καθώς και το τι νιώθει ο γέροντας. Πιστεύω ότι είναι ένα από τα καλύτερα δημιουργήματα του Καβάφη καθώς μας βοηθάει να καταλάβουμε την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων της ηλικίας και έτσι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο συμπεριφοράς μας απέναντι τους και να τους κάνουμε και λίγη συντροφιά.

Απάντηση

Ο/Η Ιωαννης Γκοκας λέει:

8 Ιανουαρίου, 2014 στο 19:20

Το ποίημα εχει πολύ πλούσια ομοιοκαταληξία . Στις στροφές του ο γέροντας σκέφτεται πόσο γρήγορα πέρασε ο χρόνος μέσα από τα χέρια του. Σκέφτεται οτι κανεις δεν τον υπολογίζει και έχει μείνει μονος του γι’αυτό το λόγο ο Καβάφης τον παρουσιάζει να κάθεται μόνος του στην γωνιά του καφενίου και ακόμη αντί για σεβασμό συναντά την περιφρόνηση και την μοναξιά

Απάντηση
Ο/Η Ηρώ Βερροιοπούλου λέει:

8 Ιανουαρίου, 2014 στο 23:21

Σε αυτό το ποίημα του Καβάφη βλέπουμε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που αναπολεί τα νεανικά του χρόνια και μετανιώνει για πράγματα που δεν έκανε. Ο γέροντας σκέφτεται ότι στηριζόταν πολύ στην λογική και οι πράξεις του ήταν μετρημένες και σοβαρές με αποτέλεσμα να μείνει στα γεράματά του μόνος.Τώρα όμως που γέρασε λυπάται που δεν έκανε αυτά που ήθελε η ψυχή του και επιθυμούσε πιο πολύ. Βλέπουμε δηλαδή ότι τη ζωή αξίζει τελικά ο νέος να την χαίρεται, να ακολουθεί τις επιθυμίες του έτσι ώστε να μην φτάσει στη θέση του γέρου που είναι απογοητευμένος με τις χαμένες ευκαιρίες του.

Απάντηση
Ο/Η Θόδωρος Μάζης λέει:

28 Φεβρουαρίου, 2014 στο 23:14

Ο ποιητής μας παρουσιάζει έναν γέροντα που κάθεται μόνος του στο καφενείο και σκέφτεται με απόγνωση τα χρόνια που πέρασαν και το ασυγχώρητο λάθος του να αφήσει τη νεότητά του να χαθεί χωρίς να τη ζήσει στο έπακρο. Ο ηλικιωμένος ήρωας του ποιήματος βιώνει τα γηρατειά και μετανιώνει για όλες τις «ορμές» που συγκράτησε και όλες τις ευκαιρίες που άφησε ανεκμετάλλευτες νομίζοντας ότι είχε άφθονο χρόνο μπροστά του. Τώρα είναι μόνος του κι απελπισμένος, καθώς ο χρόνος της νεότητάς του πέρασε τόσο γρήγορα που μοιάζει σα να ήταν χθες που ήταν ακόμη νέος.

Απάντηση
Ο/Η ΝΙΚΟΣ ΓΑΒΟΥΝΕΛΗΣ λέει:

18 Μαρτίου, 2014 στο 10:10

Το ποίημα Ένας Γέρος του Κ.Π.Καβάφη είναι ένα από τα αγαπημένα μου λόγω της παραστατικότητας που παρουσιάζει. Στο ποίημα περιγράφεται ένας γέροντας σε ένα καφενείο, καθώς και το τι νιώθει ο γέροντας. Πιστεύω ότι είναι ένα από τα καλύτερα δημιουργήματα του Καβάφη καθώς μας βοηθάει να καταλάβουμε την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων της ηλικίας και έτσι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο συμπεριφοράς μας απέναντι τους και να τους κάνουμε και λίγη συντροφιά.

Απάντηση